Aanschouw het wonder

“Oké jongens, ik ga nu weer even zelf bepalen waar mijn ogen naartoe gaan”, hoor ik mezelf zeggen tijdens de vakantie. Dit zei ik, nadat onze kinderen voor de 500e keer “mama, kijk!” uitspraken. Ofja, ‘uitspraken’ is hier iets minder van toepassing. Ze brulden door de speeltuin. Ze schreeuwden over het strand. Ze blèrden in het zwembad. Dan hadden ze weer een schelp gevonden. Dan was er weer een fantastische koprol of een handstand in het water. Een mooie tekening, een zandkasteel, een voetstap, een vogel. Alles. Moest. Ik. Bekijken.

En de kinderen zijn helaas niet te foppen, zelfs niet met een dikke zonnebril op. Bliek je één moment de andere kant op, en dan is het meteen “Nee mama, je keek net niet. Kijk, ik doe het nog een keer”.

Ik hoor het alle kinderen om me heen doen en heb tijdens de vakantie dus ook meteen mijn Frans, Duits en Spaans bijgespijkerd. Mira betekent ‘kijk’ in het Spaans, Guck mal voor de Duitse ouders en Regarde voor de Franse ouders.

Ik begrijp natuurlijk ook wel dat onze kinderen graag samen iets beleven, hun zelfvertrouwen zo opbouwen en ontdekken wat ze kunnen. Maar tju, ik heb ook vakantie. Dus toen heb ik de rollen gewoon omgedraaid. “Kijk eens, hoe goed mama kan afwassen! En kijk eens, hoe goed mama de voortent kan schoonvegen!” We hebben er in ieder geval lol om gehad.

Ik zit inmiddels weer achter m’n werklaptop na te genieten van onze fantastische vakantie. Ik heb veel moeten aanschouwen, maar eerlijk gezegd ook wel fijn dat ik nog zo dichtbij hun leventjes sta. Dus keek ik soms maar extra goed. Maar wel met de nadruk op ‘soms’.