Jong-leren

Ik zit weer volledig in de wedstijd. Ik ben schoolreisje-moeder en de broodtrommel vuller. De gym- en paardrijkleding was ik op tijd uit. Ik heb de oppas voor de studiedagen gefixt. De tandartsafspraak gepland.  Het huis is schoon. De lavendel is gesnoeid. Het kan niet meer stuk. Alles onder controle. Dit is de flow waar iedereen het over heeft.

En toen kreeg ik een appje op mijn werktelefoon. Waar ik toch bleef in die ene Teams meeting. Ik kreeg een brief, dat mijn APK bijna verliep. Ik kreeg een mail, dat de contributie nog niet was betaald. Oeps…

Tja, word ik toch weer even met de neus op de feiten gedrukt. Heb je het één onder controle, loopt het ander weer wat minder. Ik heb mijn handen vol aan mezelf én mezelf als moeder, collega, zus, echtgenoot, vriendin enzovoorts.

En als het dan in de soep loopt, voel ik me even rot. Zelfcompassie, zo heb ik begrepen, is hierin belangrijk. Maar die lijkt dan net even spoorloos te zijn. Die komt dan wel weer terug hoor. Tijdens een stevige boswandeling bijvoorbeeld. Of wanneer er een super gelikte Teams-presentatie staat, die natuurlijk in geen geval gemaakt is met AI.

De vrouwen van generatie Z en de nu nog kleine meisjes van generatie Alfa, gaan het vast anders aanpakken en daarbij helpen wij als opvoeders! Meer flexibiliteit, mentale en digitale gezondheid, inclusie en balans. Daar gaan we voor.

Ondertussen val ik terug op kruisjes zetten op mijn hand om me te helpen herinneren (uuh, aan wat ook alweer?) en maak ik een klein to-do lijstje. En plan ik gewoon ook helemaal niks en laat ik de boel de boel. Want weet u: straks is nog vroeg genoeg.

Heeft er trouwens nog iemand een nummer van een goede RDW-erkend garagebedrijf?