Aaah de zondag. De rustdag van de week. Lekker uitslapen en op je gemak opstaan. Luisteren naar de vogeltjes. Eens kijken wat de dag brengt. De week eens even doornemen. Een stukje lezen en soms even uitkateren.
Sinds wij kinderen hebben, de afgelopen 7 jaar dus, is bovenstaande situatie op mij niet meer van toepassing. “AAN EN GAAN” is nu het nieuwe motto. Op zich niks mis mee, want je krijgt zo lekker veel gedaan. Nog vóórdat in de kerk de eerste weesgegroetjes zijn uitgesproken heb ik al ontbijt gemaakt, het oud papier gesorteerd, de prullenbakken geleegd, met de kinderen gespeeld en de badkamer gepoetst.
Een rustige zondag was niets meer dan een geliefde herinnering aan vroeger. Netjes geordend in mijn hoofd, naast de herinnering aan ‘uitslapen’ en ‘een gesprek afmaken’. Ook de herinneringen aan de tijd dat ik niet heimelijk in een hoekje van het huis chocolade hoefde te eten, heeft zich recentelijk aangesloten bij dit rijtje.
Tuurlijk, ik hoorde ook de geruchten onder de andere ouders dat de rustige zondag ooit weer terug zou komen. Maar echte hoop daarop, die had ik laten varen. Het leek een utopie van de verre toekomst.
Tot afgelopen zondagochtend. Er kwam een heerlijk warm kindje tegen mij aanliggen en daarna verdween dat lijfje weer. Ik hoorde de broodrooster z’n werk doen en ik hoorde de koffie lopen. Daar verscheen mijn dochter in de deuropening van de slaapkamer. Pas om 8:30 uur! Ze had ongeknoeide koffie bij zich en ze had pecannootjes meegenomen. Ik ging rechtop zitten, slurpte van mijn koffie en overlaadde haar met complimenten. In de hoop dat ze door had dat dit gedrag voor herhaling vatbaar was. Die nootjes begreep ik niet helemaal en ik vroeg me af waar mijn geroosterde boterham bleef, maar het leek me nu niet het moment om daarover te beginnen.
Ik heb er dus even een klein beetje van mogen proeven; van de rustige zondag. En dat geeft hoop. Ik moest die zondag nog 88 keer ‘mama’ horen en 55 ‘shows’ aanschouwen (kijk mama, dit stokje is het entreekaartje), maar daar kon ik ineens veel beter mee omgaan. Een beetje rust doet een mens goed.
Comments