Zo doen we dat hier

Er zijn van die ongeschreven regels in de opvoeding. Die regels worden je onbewust niet verteld en iedere ouder moet het wiel opnieuw uitvinden. Maar als die regels dan toevallig ter sprake komen, herkent iedereen ze!

Een ongeschreven regel is bijvoorbeeld: ‘koop nooit een hoogslaper voor je kind’. Die regel komt ineens bij je op, wanneer je een rughernia oploopt bij het verschonen van het hoogslaperdekbed. Een andere ongeschreven regel is: ‘geef je kind vooral aan de eettafel (of buiten) te eten’. Deze regel bedenkt men wanneer de vlekken op de bank zo groot worden, dat een sierkussen ze niet langer kan bedekken.

Nog eentje dan. Deze regel wordt bedacht na een aantal beschaamde momenten van omkijken naar je kind en het eruit ziet als een straatschooiertje. De regel: ‘doe altijd de snot check’. Check het gezicht van je kind regelmatig op (resten van) snot, (tand)pasta en ander pleksel.

Maar de belangrijkste ongeschreven regel is tegelijk de meest onhaalbare, namelijk dat je met alle opvoeders van je kind op één lijn zit. Wat een mooie wereld zou dat zijn hè, mooie mensen uit Lennisheuvel. In die wereld knuffelen we ook de hele dag met elkaar en eten we roze

suikerspinnen.

Laten we maar gaan voor het hoogst haalbare door open communicatie, begrip en onderzoeken of de kernwaardes misschien overeenkomen. En daarna dan met z’n allen suikerspin gaan eten (NIET OP DE BANK).